Η Αlison Kimmey αντιμετώπισε κάτι αρκετά σύνηθες, αλλά δύσκολο, όταν πήγε για μπάνιο με τα παιδιά της. Η κόρη της εξέφρασε τον θυμό της για το ότι η μαμά της την έβγαλε από την πισίνα, με το να την αποκαλέσει “χοντρή”.
Η Alison με τη σειρά της, ανέβασε στο instagram μια φωτογραφία, προκειμένου να εξηγήσει τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο αντέδρασε σε αυτά τα λόγια της κόρης της και να μας δώσει να καταλάβουμε ότι το να πεις κάποιον “χοντρό” δεν είναι προσβολή. Το να είναι κανείς “χοντρός” δεν είναι κάτι λάθος ή κάτι κακό.
Μετάφραση:
“H κόρη μου με είπε χοντρή σήμερα. Θύμωσε που τους ανάγκασα να βγουν από την πισίνα και είπε στον αδερφό της ότι η μαμά είναι χοντρή. Της είπα να βρεθούμε επάνω να μιλήσουμε.
Εγώ: “Τι είπες για μένα;”
Εκείνη: “Είπα ότι είσαι χοντρή μαμά, συγγνώμη”
Εγώ: “Ας το συζητήσουμε. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι χοντρή, κανείς δεν ΕΙΝΑΙ χοντρός. Δεν είναι κάτι που ΕΙΣΑΙ. Αλλά έχω λίπος. Όλοι έχουμε λίπος. Προστατεύει τους μυς και τα κόκαλα και βοηθάει τα κορμιά μας να συνεχίσουν να κινούνται παρέχοντάς μας ενέργεια. Εσύ έχεις λίπος;”
Εκείνη: “Ναι! Έχω εδώ στην κοιλιά μου”
Εγώ: “Σωστά. Το ίδιο κι εγώ και ο αδερφός σου”
Ο αδερφός της: “Δεν έχω καθόλου λίπος, είμαι ο πιο αδύνατος, έχω μόνο μυς”.
Εγώ: “Βασικά όλοι, κάθε άνθρωπος στον κόσμο έχει μυς. Απλά ο καθένας μας έχει διαφορετικό ποσοστό”.
Ο αδερφός της: “Α σωστά! Έχω λίγο για να προστατεύω τους μεγάλους μυς μου! Αλλά εσύ έχεις περισσότερο από εμένα”
Εγώ: “Ναι, αλήθεια είναι αυτό. Μερικοί άνθρωποι έχουν πολύ και άλλοι λιγότερο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλον. Καταλαβαίνετε και οι δύο;”
Και οι δύο: “Ναι, μαμά”
Εγώ: “Μπορείτε λοιπόν να επαναλάβετε όσα σας είπα;”
Εκείνοι: “Ναι, δεν πρέπει να πούμε ότι κάποιος είναι χοντρός, επειδή δεν γίνεται απλά να είσαι χοντρός, αλλά όλοι έχουν λίπος και είναι εντάξει να έχεις διαφορετική ποσότητα λίπους”
Εγώ: “Ακριβώς”
Εκείνοι: “Μπορούμε να πάμε στην πισίνα τώρα;”
Εγώ: “Όχι”.
Κάθε φορά που προκύπτουν αυτά τα θέματα, πρέπει να επιλέξω πώς θα τα διαχειριστώ. Το “χοντρός” δεν είναι μια κακή λέξη στο σπίτι μας. Αν μαλώσω τα παιδιά μου που το λένε, είναι σαν να τους λέω πω είναι μια προσβλητική λέξη και να συνεχίζω το στίγμα ότι το να είσαι χοντρός είναι κακό, κωμικό, ανάξιο και δε σε θέλει κανείς. Από τη στιγμή που δεν αποκαλούμε τους ανθρώπους χοντρούς σαν κάτι προσβλητικό στο σπίτι μας, πρέπει να υποθέσω ότι πήρε αυτή την εντύπωση από κάποιον ή κάπου αλλού. Τα παιδιά μας παίρνουν ιδέες από κάθε γωνία, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό θα συμβεί. Στο σπίτι ενός φίλου του οποίου οι γονείς έχουν διαφορετικές αρχές, όταν βλέπουν μια σειρά ή μια ταινία, όταν ακούσουν κάποιον στο σχολείο – απόψεις για την εικόνα του κορμιού μας οι οποίες ήδη φιλτράρονται στο μυαλό τους. Είναι δική μας δουλειά να συνεχίσουμε να είμαστε η πιο δυνατή, η πιο δεκτική, θετική και ΣΤΑΘΕΡΗ φωνή που ακούνε. Έτσι ώστε να ξεχωρίσει ανάμεσα στις άλλες”.
