Δυστυχώς, οι αγχώδεις διαταραχές βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τις ψυχικές διαταραχές στην Αμερική και επηρεάζουν πάνω από 40 εκατομμύρια ενήλικες ηλικίας 18 και άνω. Αυτό που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός, ότι από αυτούς μόνο το 1/3 αναζητά κάποιου είδους θεραπεία, πράγμα που σημαίνει, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που υποφέρουν από αγχώδεις διαταραχές δεν έχουν λάβει κανενός είδους βοήθεια.
Αν και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πότε κάποιος υποφέρει από αγχώδεις διαταραχές, οι άνθρωποι αυτοί βασανίζονται μέσα τους. Πολλοί προσπαθούν να κρύψουν τα συμπτώματα για να μην τους κοροϊδέψουν ή απορρίψουν. Το άγχος επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο τον καθένα, αλλά για εκείνους που η κατάστασή τους είναι σοβαρή, μπορεί να τους εξουθενώσει και να κάνει αφάνταστα δύσκολη την καθημερινότητά τους.
Με βάση το γεγονός ότι έπασχε από άγχος και κατάθλιψη, η Κέιτι Τζόι Κρόφορντ, δημιούργησε μια συλλογή από φωτογραφίες που απεικονίζουν το πως αισθάνονται οι άνθρωποι, που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές. Η 23χρονη φοιτήτρια φωτογραφίας παρουσίασε την συλλογή στην πτυχιακή της εργασία.
“Θέλω αυτοί που υποφέρουν να νιώσουν, ότι έχουν φωνή και ένα χέρι να κρατήσουν. Δεν θέλω να νιώσουν μόνοι, γιατί η κατάθλιψη και το άγχος δημιουργούν από μόνα τους μια τάση απομόνωσης.”
Η συλλογή ονομάζεται “Η αγχωμένη καρδιά μου” και αποτελείται από 12 φωτογραφίες. Η Κρόφορντ χρειάστηκε περίπου τρεις ώρες για την κάθε φωτογραφία.
Όταν νιώθεις παγιδευμένος μέσα στην ζωή σου.
“Φοβάμαι να ζήσω, αλλά φοβάμαι να πεθάνω. Τι ζωή είναι αυτή;”
Όταν νιώθεις πως δεν μπορείς να ξεφύγεις από το ίδιο σου το μυαλό.
“Εγκλωβισμένη μέσα στο μυαλό μου. Όσο περισσότερο σκέφτομαι, τόσο χειρότερο γίνεται. Όσο λιγότερο σκέφτομαι, τόσο χειρότερο γίνεται. Ανέπνευσε. Απλά ανέπνευσε. Σύντομα, όλα θα γίνουν πιο εύκολα.”
Όταν νιώθεις πως δεν μπορείς να αναπνεύσεις.
“Μου λένε συνέχεια να πάρω μια αναπνοή. Νιώθω το στήθος να κινείται, να πηγαίνει πάνω κάτω. Αλλά γιατί νιώθω να πνίγομαι; Βάζω το χέρι μου κάτω από την μύτη για να δω αν υπάρχει αέρας. Ακόμα, δεν μπορώ να αναπνεύσω.”
Όταν νιώθεις να βουλιάζεις στις ίδιες σου τις σκέψεις.
“Είναι σαν να κολυμπάς και να θέλεις να ακουμπήσεις τα πόδια σου στο έδαφος, αλλά τελικά ήταν πιο βαθιά από όσο νόμιζες. Δεν μπορείς να ακουμπήσεις τον πάτο και λυγίζεις.”
Η συνεχής μάχη μεταξύ κατάθλιψης και άγχους.
“Κατάθλιψη είναι, όταν δεν μπορείς να νιώσεις τίποτα. Άγχος είναι, όταν νιώθεις υπερβολικά. Όταν έχεις και τα δυο υπάρχει μια συνεχής διαμάχη μέσα στο μυαλό σου. Όταν έχεις και τα δυο σημαίνει, ότι δεν θα κερδίσεις ποτέ.
Όταν νιώθεις το μυαλό σου σαν φυλακή.
“Δημιουργηθήκατε για μένα από μένα. Δημιουργηθήκατε από την απομόνωσή μου. Δημιουργηθήκατε από μια δηλητηριώδη άμυνα, από φόβο και ψέματα. Φόβο για ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Διαμορφώνεστε καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μου και γίνεστε όλο και πιο δυνατοί.”
Όταν νιώθεις εγκλωβισμένος από τα τέρατα στο κεφάλι σου.
“Ένα ποτήρι νερό δεν είναι βαρύ. Είναι τόσο απλό το να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό. Τι γίνεται, όμως, όταν δεν μπορείς να το αδειάσεις ή να το αφήσεις κάτω; Τι γίνεται, όταν πρέπει να κουβαλάς το βάρος του για μέρες…για μήνες…για χρόνια; Το βάρος δεν αλλάζει, αλλά το νόημά του ναι. Κάποια στιγμή, ξεχνάς πόσο ελαφρύ ήταν. Κάποιες φορές πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να προσποιηθείς, ότι δεν είναι εκεί. Και μερικές φορές, πρέπει απλά να το αφήσεις να πέσει.”
Ο ύπνος φαντάζει μια μακρινή ανάμνηση.
“Φοβόμουν να κοιμηθώ. Ένιωθα έναν απίστευτο πανικό μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Βασικά, το απόλυτο σκοτάδι δεν ήταν τρομακτικό. Ήταν αυτό το λίγο φως, που έκανε σκιά, μια πολύ τρομακτική σκιά.”
Δείτε ολόκληρη την συλλογή εδώ.