Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εκπομπή «Καλημέρα είπαμε;» της ΕΡΤ και την Πένυ Καβέτσου και μίλησε για το όνομά της, καθώς πριν μερικούς μήνες είχε αποφασίσει να τη φωνάζουν «Αίθρα».
Η κόρη της Ζωής Λάσκαρη και του Αλέξανδρου Λυκουρέζου τόνισε πως δεν θέλει να την προσφωνούν αποκλειστικά «Αίθρα»: «Έχω μια παρόρμηση ως Μαρία Ελένη, και κάποια στιγμή έλεγα ότι θέλω να με λένε Αίθρα αλλά τελικά δεν θέλω. Μου αρέσει να με λένε και Αίθρα, μου αρέσει να με λένε και Μαρία Ελένη. Δεν τα διαχωρίζω».
Δείτε το βίντεο:
«Σίγουρα η παιδική μου ηλικία δεν ήταν η συνηθισμένη, ήταν έντονα χρόνια, αλλά τι θα πει συνηθισμένη ζωή; Ο καθένας, νομίζω πως στη δική του οικογένεια ζει τη δική του πραγματικότητα. Μικρή χαιρόμουν πολύ την έντονη ζωή, μου άρεσε. Βέβαια έμενα πολύ μόνη μου, αυτό έχει και τα κάτω του», δήλωσε η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου για να συμπληρώσει: «Η ζωή μου όλη ήταν μέσα σε ένα καμαρίνι, έχω μεγαλώσει μες στα καμαρίνια, δεν ξέρω πώς είναι να μην σε ξέρουν».
«Όταν ήμουν μικρότερη μπορεί να με ενοχλούσαν ορισμένα πράγματα που έλεγε ο Τύπος για τους γονείς μου, επειδή έκαναν έντονη ζωή. Εννοείται ότι σε επηρεάζει ως παιδί. Δεν με έχει κακοποιήσει ο Τύπος, γιατί δεν μπορεί, δεν με ξέρει. Στο φινάλε καλό μου κάνουν» αναφέρει, επίσης, η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου.
Για την εμπειρία της με τα ναρκωτικά και την απεξάρτησή της, η ίδια δήλωσε: «Έφτασα στον πάτο για να απεξαρτηθώ από τις ουσίες. Στα 25 «μου γύρισε», είδα τι γίνεται και είπα «αλλάζω τώρα τη ζωή μου, ειδάλλως θα μείνω στάσιμη και αυτό θα καταλήξει». Όλα αυτά προέρχονται από την οικογένεια, όλοι κάτι θα κάνουμε, σπάνια να μην κάνει κάποιος κάτι. Τα σταμάτησα από εσωτερική ανάγκη να με θεραπεύσω. Κανένας δεν μπορεί να σε θεραπεύσει με το ζόρι. Πρέπει να πιάσεις πάτο. Ο πατέρας μου δεν είχε ιδέα, του τα είπα όταν σταμάτησα».
Κλείνοντας, μίλησε για τη μητέρα της και την ιδιαίτερα στενή σχέση που είχαν: «Όταν πέθανε η μητέρα μου, η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Μια ζωή θα υπάρχει αυτό το κενό. Μου λείπουν οι συζητήσεις μας, το γέλιο της, η αγκαλιά της, η μυρωδιά της, το χιούμορ και το δέσιμο που είχαμε. Καταλαβαινόμασταν με ένα βλέμμα».