Κάθε σχέση ξεκινά με μια τεράστια φωτιά μέσα στους ερωτευμένους. Οι συζητήσεις ως αργά τη νύχτα, το κράτημα χεριών, τα φιλιά που μοιάζουν ατελείωτα.
Στην αρχή, η σωματική έλξη έρχεται χωρίς κόπο. Δεν χρειάζεται να το σκεφτείς· απλώς συμβαίνει η χημεία και όλα γίνονται μόνα τους. Όμως με τον καιρό, κάτι αλλάζει. Αυτό που κάποτε έμοιαζε ζωντανό μπορεί να αρχίσει να ξεθωριάζει, αφήνοντας τα ζευγάρια να αναρωτιούνται: «Τι μας συνέβη;»
Η αλήθεια είναι πως η σωματική έλξη δεν χάνεται επειδή η αγάπη εξαφανίζεται από τη μια μέρα στην άλλη. Σβήνει επειδή κάτι πολύ πιο λεπτό αρχίζει να ριζώνει. Ο πιο συνηθισμένος λόγος που τα ζευγάρια χάνουν την σωματική έλξη τους δεν είναι η έλξη· είναι η απόσταση. Η συναισθηματική απόσταση που σιγά-σιγά μεγαλώνει, μέχρι ο δεσμός να μοιάζει όλο και πιο αδύναμος.
Η συναισθηματική απόσταση που σκοτώνει την χημεία και τον έρωτα
Οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται στην αρχή. Ο ένας σύντροφος νιώθει ότι δεν τον ακούνε σε μικρά πράγματα. Ο άλλος απορροφάται υπερβολικά από τη δουλειά, το άγχος ή τις περιστασιακές καταστάσεις. Μικρές στιγμές αποσύνδεσης συσσωρεύονται και, αντί να επιλυθούν, μένουν μετέωρες μέσα στη σιωπή.
Με τον καιρό, αυτό δημιουργεί ένα ήσυχο χάσμα ανάμεσα στους δύο. Και το χάσμα αυτό εμφανίζεται παντού — λιγότερα αγγίγματα, λιγότερες ματιές, λιγότερη διάθεση για συναισθηματική οικειότητα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει σωματική έλξη χωρίς τη συναισθηματική οικειότητα να τη στηρίζει.
Η ρουτίνα είναι ο σιωπηλός εχθρός μιας σχέσης
Στην αρχή όλα μοιάζουν φρέσκα. Προσπαθείς, κανονίζεις ραντεβού, κάνεις εκπλήξεις, μικρές χειρονομίες που κρατούν τη σπίθα ζωντανή. Σιγά-σιγά όμως, η καθημερινότητα παίρνει τα ηνία. Ίδια ωράρια, ίδιες υποχρεώσεις στο σπίτι, ίδιες κουβέντες.
Η ρουτίνα φέρνει σιγουριά, αλλά κρύβει και κίνδυνο. Όταν το πάθος γίνεται προαιρετικό, τα ζευγάρια ξεχνούν ότι η έλξη χρειάζεται ενέργεια για να δημιουργηθεί, όχι αυτόματο… πιλότο. Αυτό που ήταν συναρπαστικό γίνεται «θα το κάνουμε αργότερα» — κι αυτό το αργότερα γίνεται εβδομάδες ή μήνες… και μετά τέλος.
Η επικοινωνία που αργοσβήνει
Ένας από τους πιο ισχυρούς προγνωστικούς δείκτες απώλειας της έλλειψης σeξ είναι η σιωπή. Όχι απλώς οι ήσυχες στιγμές, αλλά η απουσία ουσιαστικών, ειλικρινών συζητήσεων. Τα ζευγάρια σταματούν να μοιράζονται τα συναισθήματά τους. Αποφεύγουν να μιλήσουν για τις ανεκπλήρωτες ανάγκες τους. Ελπίζουν ότι «από μόνο του» θα διορθωθεί.
Όμως η σωματική έλξη δεν ανθίζει στη σιωπή. Ανθίζει στην ειλικρίνεια και το άνοιγμα του ενός προς του άλλου. Χωρίς αυτό το άνοιγμα ειλικρίνειας μπορεί να κοιμούνται μαζί κάθε βράδυ και παρ’ όλα αυτά να νιώθουν μόνοι.
Το άγχος μπαίνει ανάμεσά
Προθεσμίες στη δουλειά. Οικονομικές δυσκολίες. Προβλήματα με τα παιδιά. Οικογενειακές ευθύνες. Το άγχος βρίσκει πάντα τρόπο να τρυπώσει στη σχέση και να εγκατασταθεί. Όταν είσαι διαρκώς κουρασμένος ή πνιγμένος, το σeξ μοιάζει με ακόμη ένα καθήκον και όχι με φυσική επιθυμία.
Κι όταν το άγχος συσσωρεύεται χωρίς εκτόνωση, οι σύντροφοι αρχίζουν να ζουν περισσότερο σαν συνεργάτες που «τρέχουν τη ζωή» παρά σαν ζευγάρι που μοιράζεται αγάπη.
Οι άλυτες συγκρούσεις συσσωρεύονται
Συνήθως δεν είναι οι μεγάλες εκρήξεις που σκοτώνουν το σeξ, αλλά οι μικρές. Οι καυγάδες που ποτέ δεν λύθηκαν πραγματικά. Τα σχόλια που πλήγωσαν αλλά αγνοήθηκαν. Οι συγγνώμες που δεν ειπώθηκαν.
Αυτές οι στιγμές δεν εξαφανίζονται· δημιουργούν συναισθηματικό «μπάχαλο». Και όσο πιο πολύ σωρεύεται, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να νιώσεις ανοιχτός, τρωτός, κοντά στον άλλον.
Η προσπάθεια… μειώνεται
Στην αρχή, η προσπάθεια μοιάζει τόσο εύκολο. Ντύνεσαι όμορφα, ακούς με προσοχή, προγραμματίζεις με ενθουσιασμό. Όμως με τον καιρό, η άνεση μετατρέπεται σε αδιαφορία.
Όταν σβήνει η προσπάθεια, σβήνει και η σπίθα για την σωματική και την ψυχική έλξη και τέλος έχει έρθει το πραγματικό τέλος. Η αδιαφορία είναι το τελικό στάδιο μια σχέσης που έχει τελειώσει και όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.
Τελικές σκέψεις
Ο πιο συνηθισμένος λόγος που τα ζευγάρια δεν κάνουν σeξ δεν είναι ότι σταματούν να αγαπιούνται. Είναι ότι σταματούν να φροντίζουν την χημεία που τους ενώνει. Η συναισθηματική απόσταση μεγαλώνει, η ρουτίνα κυριαρχεί, η επικοινωνία φθίνει και το άγχος βαραίνει.
Όμως υπάρχει ελπίδα: Η σωματική και ψυχική έλξη μπορεί να ξαναχτιστεί. Δεν χρειάζονται τρομερές κινήσεις, αλλά σταθερές μικρές καθημερινές προσπάθειες. Το να ακούς όταν έχει σημασία. Το να επιλέγεις την επικοινωνία μέσα από μικρά πράγματα κάθε μέρα. Το να προστατεύεις την χημεία της σχέσης από την απόσταση, τη ρουτίνα και την αδιαφορία που εμφανίζεται ξαφνικά.
Γιατί η αγάπη δεν χάνει από μόνη της τη φωτιά της· σβήνει μόνο όταν πάψουμε να τη «τροφοδοτούμε». Και τα ζευγάρια που δεν αφήνουν ποτέ την χημεία να πεθάνει δεν είναι εκείνα που δεν γνώρισαν δυσκολίες. Είναι εκείνα που διάλεγαν ξανά και ξανά ο ένας τον άλλον και προσπάθησαν ξανά και ξανά και από τις δυο πλευρές, ακόμη κι όταν η ζωή προσπαθούσε να τους τραβήξει χώρια.