Έχει γράψει περισσότερα από 150 παραμύθια, τα περισσότερα από τα οποία είναι τα πλέον γνωστά και αγαπημένα όλων των παιδιών του κόσμου.
Ο λόγος για τον Δανό παραμυθά, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, του οποίου οι ιστορίες έχουν θρέψει γενιές και γενιές παιδιών στον πλανήτη.
Ποιο να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τη «Μικρή Γοργόνα»; «Το Ασχημόπαπο» ή «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»; Το 1845 μεταφράστηκαν τα πρώτα παραμύθια του στα αγγλικά και οι αναγνώστες άρχισαν να ανταποκρίνονται θετικά στις ιστορίες. Μάλιστα, η Μικρή Γοργόνα έγινε άγαλμα που κοσμεί το λιμάνι της Κοπεγχάγης.
Γυρίστηκαν σε ταινίες, σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά και θεατρικά και ο Άντερσεν έγινε ένα από τα πλέον αγαπημένα και τιμώμενα πρόσωπα, τόσο στη γενέτειρά του τη Δανία, όσο και σε όλον τον κόσμο.
Η ημερομηνία της γέννησής του, 2 Απριλίου γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, ενώ 4 Αυγούστου του 1875 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών.
Ας δούμε όμως μερικά πράγματα που είναι άγνωστα στον περισσότερο κόσμο για τη ζωή του μεγάλου παραμυθά.
Πιστεύεται ότι «Το ασχημόπαπο» αποτυπώνει την παιδική του ηλικία
Ως παιδί ο Άντερσεν δεν ήταν όμορφο, είχε μεγάλη μύτη και μεγάλες πατούσες. Μεγάλωσε σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας και συχνά τον αποκαλούσαν χαζό. Όπως ακριβώς το παπάκι του παραμυθιού, ωστόσο, όρθωσε το ανάστημά του στις δυσκολίες και μεγαλώνοντας τον λάτρεψαν οι πάντες.
Αν και ποτέ δεν ξεπέρασε μεγαλώνοντας την περίεργη εμφάνισή του, βρήκε τη στήριξη σε έναν ευκατάστατο δικηγόρο, τον Jonas Collin, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του. Ως διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου της Δανίας, η επιρροή του βοήθησε τον Άντερσεν να εκτοξεύσει τη φήμη του ανάμεσα στον κύκλο των φίλων και της οικογένειας του δικηγόρου
Η πολύ φτωχή μητέρα του ενέπνευσε «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»
Σε μία επιστολή του ο Άντερσεν έγραφε, ότι ο κάθε χαρακτήρας στα παραμύθια του ήταν βγαλμένος από τη ζωή. Κανένας από αυτούς δεν γεννήθηκε από τη φαντασία του. «Τους γνωρίζω όλους».
Ένας από αυτούς τους χαρακτήρες ήταν και η ηρωίδα του παραμυθιού του «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Ήταν η ίδια η μητέρα του, Anne Marie.
Μεγάλωσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, όμως έλεγε τόσο όμορφες ιστορίες στον γιο της που αργότερα η ζωή της έγινε ένα πολύ αγαπημένο παραμύθι. Η Anne Marie υπήρξε επαίτης ως παιδί και ο Άντερσεν εμπνεύστηκε από τη ζωή της την τραγική ιστορία του παραμυθιού.
Τα σχολικά του χρόνια ήταν ο εφιάλτης της ζωής του
Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1816, ο Άντερσεν πήγε στην Κοπεγχάγη για να γράψει θεατρικά. Τα έργα του απορρίφθηκαν, αλλά ο Κόλινς που προαναφέραμε, αναγνώρισε το ταλέντο του και πλήρωσε για αυτόν προκειμένου να πάει στο σχολείο. Αναγκάστηκε να μείνει μαζί με τον διευθυντή,έναν άνδρα που ενθάρρυνε τους μαθητές να τον κακομεταχειρίζονται.
Ζώντας έναν εφιάλτη από συμμαθητές και δασκάλους, ο Άντερσεν είχε γράψει για εκείνες τις ημέρες: «Υπέφερα τόσο πολύ και ένιωθα να βουλιάζω. Ήταν η πιο σκοτεινή και δυστυχισμένη περίοδος της ζωής μου».
Λέγεται ότι ήταν δυσλεξικός
Οι γνώμες διίστανται σχετικά με αυτό το ζήτημα. Πολλοί μελετητές αναφέρουν ότι ο Άντερσεν είχε δυσλεξία. Οι μέτριοι βαθμοί του στο σχολείο, οι δυσκολίες στην ανάγνωση και τα συντακτικά του λάθη στα ημερολόγια και τις επιστολές του μοιάζουν να τους επιβεβαιώνουν.
Ωστόσο, ένα άρθρο του 2000 στο Journal of Learning Disabilities διαψεύδουν αυτήν την αναφορά, λέγοντας ότι αυτά τα λάθη του ήταν κοινότυπα στους ανθρώπους εκείνης της εποχής που δεν αντιμετώπιζαν μαθησιακές δυσκολίες και ήταν πολύ λιγότερα σε σχέση με αυτά που κάνουν οι δυσλεκτικοί.
Πίστευαν ότι ήταν εξώγαμο του βασιλιά της Δανίας
Στις αρχές του 1800 ο πρίγκιπας της Δανίας και μετέπειτα βασιλιάς Κρίστιαν ο VIII, είχε μία σχέση με μία γυναίκα, ονόματι Ελίζ. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αν και η Ελίζ έμεινε έγκυος.
Ο ιστορικός Γενς Γιοργενσεν υποστηρίζει ότι το παιδί γεννήθηκε στο κάστρο του Μπρόνχεμ και δόθηκε σε μία πλύστρα, η οποία ήδη είχε ένα εξώγαμο παιδί. Αυτή η γυναίκα σύμφωνα με τον ιστορικό, ήταν η μητέρα του Άντερσεν.
Ορισμένες λεπτομέρειες συνηγορούν σε αυτό, όπως ότι πλήρωνε περισσότερα δίδακτρα από άλλους μαθητές και αυτά προέρχονταν από τη βασιλική οικογένεια, καθώς και από το γεγονός ότι δεν είχε πιστοποιητικό γέννησης μέχρι τα 17 του.
Αν και δεν υπάρχει απόδειξη που να επιβεβαιώνει την θεωρία του ιστορικού μοιάζει ίσως η πιο «παραμυθένια» εκδοχή της ζωής του Άντερσεν.