Την ύπαρξη αρκετού οξυγόνου στη Σελήνη, προκειμένου να συντηρηθεί η ανθρώπινη ζωή για τα επόμενα 100.000 χρόνια, διαπιστώνουν οι επιστήμονες, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν αποτελεσματικούς τρόπους επιβίωσης του ανθρώπου στο φεγγάρι.
Το πρόβλημα είναι ότι το οξυγόνο δεν βρίσκεται σε αέρια μορφή, όπως στη Γη, αλλά είναι παγιδευμένο μέσα σε ένα στρώμα βράχου και λεπτής σκόνης που καλύπτει την επιφάνεια της Σελήνης.
Αντίθετα, η σεληνιακή ατμόσφαιρα αφενός είναι πολύ λεπτή, αφετέρου απαρτίζεται από υδρογόνο, νέον και αργό, δηλαδή ένα μίγμα αερίων το οποίο δεν θα μπορούσε να «ζήσει» τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα έμβια όντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, πρώτος στόχος των επιστημόνων είναι η εξαγωγή του οξυγόνου από αυτό το στρώμα βράχου και σκόνης, το οποίο είναι γνωστό ως ρεγόλιθος.
Κάθε κυβικό μέτρο ρεγόλιθου περιέχει 1,4 τόνους ορυκτών και 630 κιλά οξυγόνου. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται περίπου 800 γραμμάρια οξυγόνου για να επιβιώσει. Άρα για περίπου δύο χρόνια, χρειάζεται 630 κιλά, όσο ένα κυβικό μέτρο ρεγόλιθου.
Με δεδομένα τα μεγάλα αποθέματα της Σελήνης, μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι υπάρχει αρκετό οξυγόνο για να επιβιώσουν 8 δισ. άνθρωποι, όσο είναι ο πληθυσμός της Γης, για τα επόμενα 100.000 χρόνια.
Οι δύο προϋποθέσεις
Το έδαφος του φεγγαριού είναι γεμάτο από μέταλλα, τα οποία λίγο πολύ μοιάζουν με αυτά που υπάρχουν στον δικό μας πλανήτη. Αλουμίνιο, σίδηρο, μαγνήσιο κ.α. Πρόκειται για μέταλλα, τα οποία είναι πλούσια σε οξυγόνο, αλλά όχι στη μορφή που τα χρειάζεται ο ανθρώπινος πνεύμονας.
Αυτά τα ορυκτά, την ίδια ώρα, υπάρχουν σε πολλές διαφορετικές μορφές, όπως βράχοι, σκόνη, χαλίκι και πέτρες, ως απόρροια της σύγκρουσης μετεωριτών με το έδαφος της Σελήνης.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, ο ρεγόλιθος αποτελείται κατά 45% από οξυγόνο, το οποίο για να αποσπαστεί από τα ορυκτά απαιτεί τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας.
Η εξαγωγή, ωστόσο, πέραν της ενέργειας, απαιτεί και «βαρύ» βιομηχανικό εξοπλισμό, ο οποίος θα πρέπει να μεταφερθεί από τη Γη στη Σελήνη.
Πηγή: The Conversation