Ήταν, όμως, και οι εποχές που μεγαλώναμε, με τα Game Boy μας και τον Super Mario, με τους Prodigy να ουρλιάζουν και την Britney να νιαουρίζει στα μεγάφωνα των σπιτικών μας πάρτι, με τον Braveheart βαμμένο στα χρώματα του πολέμου να στολίζει σε γιγαντοαφίσες τα εφηβικά δωμάτια, και τον Κέβιν Κόστνερ να χορεύει με τους λύκους.
Ήταν οι πρώτες φορές που ακούγαμε –και βλέπαμε– CD, που ανοίγαμε υπολογιστές στα σχολεία, που κάναμε ουρές έξω από κινηματογράφους για να δούμε το τελευταίο χολιγουντιανό blockbuster, που δίναμε ραντεβού στο Follie και στο Kahlua, που σνομπάραμε (ή υποκλινόμασταν σε) μια νεότευκτη εταιρεία παραγωγής καρτούν, με το όνομα Pixar.
Οι φωτογραφίες είναι από την σελίδα στο facebook Νοσταλγοί Ογδόντα Ενενήντα
