Μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι η αγάπη διαρκεί για πάντα – ότι μόλις βρείτε «το άλλο σας μισό», όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Στην πραγματικότητα όμως, οι σχέσεις αλλάζουν. Το πάθος σβήνει, η σύνδεση φθείρεται και ξαφνικά αυτό που κάποτε σας έδινε ασφάλεια και χαρά τώρα σας αδειάζει ή σας αφήνει αδιάφορους. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι παραμένουν. Όχι επειδή είναι ευτυχισμένοι, αλλά επειδή το να φύγουν μοιάζει ακόμα πιο δύσκολο.
Γιατί λοιπόν κρατιόμαστε από σχέσεις που δεν μας καλύπτουν πια;
1. Φόβος για το τι ακολουθεί
Το να αφήσετε μια σχέση δεν σημαίνει απλώς ότι χάνετε έναν άνθρωπο – σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίσετε όσα θα ακολουθήσουν. Μοναξιά. Αβεβαιότητα. Ένα μέλλον που φαίνεται άγνωστο. Για πολλούς, αυτή η αβεβαιότητα είναι πιο τρομακτική από το να μείνουν δυστυχισμένοι. Είναι πιο εύκολο να κρατηθείτε από το γνώριμο, ακόμα κι αν πονάει.
2. Οι αναμνήσεις επισκιάζουν το παρόν
Οι όμορφες στιγμές δεν χάνονται εύκολα. Ακόμα και όταν μια σχέση υποφέρει, οι ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος παραμένουν ζωντανές. Λέτε στον εαυτό σας πως ίσως τα πράγματα επιστρέψουν όπως ήταν. Αυτή η ελπίδα – ακόμα κι αν είναι μη ρεαλιστική – σας κρατά καθηλωμένους, περιμένοντας κάτι που πλέον δεν υπάρχει.
3. Τι θα πουν οι άλλοι;
Οι σχέσεις συχνά συνοδεύονται από εξωτερικές προσδοκίες. Οι φίλοι, η οικογένεια, ακόμα και τα social media ενισχύουν την ιδέα ότι ένας χωρισμός σημαίνει «αποτυχία». Όσοι φοβούνται μήπως απογοητεύσουν τους άλλους ή μήπως κριθούν, μπορεί να προτιμήσουν να μείνουν, παρά να εξηγήσουν γιατί φεύγουν.
4. Πρακτικά εμπόδια
Τα οικονομικά θέματα δεν είναι ασήμαντα. Ο διαχωρισμός εισοδημάτων, η εύρεση νέας κατοικίας ή η διαχείριση της μονογονεϊκότητας μπορεί να είναι δύσκολα και αγχωτικά. Ακόμη κι αν είστε συναισθηματικά έτοιμοι να φύγετε, πολλοί δεν είναι σίγουροι αν μπορούν οικονομικά να το αντέξουν.
5. Αίσθηση καθήκοντος
Κάποιοι παραμένουν από μια βαθιά αίσθηση πίστης. Έχετε δώσει υποσχέσεις. Νιώθετε υπεύθυνοι για την ευτυχία του συντρόφου σας. Όμως, αυτό το συναισθηματικό βάρος γίνεται σύντομα ένα φορτίο που αφήνει και τους δύο ανικανοποίητους.
6. Η ελπίδα ότι θα αλλάξει ο άλλος
Ίσως ο σύντροφός σας γίνει πιο τρυφερός. Ίσως επικοινωνήσει καλύτερα. Αυτό το «ίσως» κρατά πολλούς ανθρώπους σε αναμονή – μερικές φορές για χρόνια – ελπίζοντας σε μια αλλαγή που δεν έρχεται ποτέ. Όσο περισσότερο περιμένετε, τόσο δυσκολότερο είναι να παραιτηθείτε.
7. Αμφιβολία για την κρίση σας
Τι θα γίνει αν η αποχώρησή σας αποδειχθεί λάθος; Κι αν τα πράγματα χειροτερέψουν αντί να βελτιωθούν; Αυτές οι ερωτήσεις δημιουργούν συναισθηματική παράλυση. Είναι πιο εύκολο να μείνετε εκεί που είστε, παρά να πάρετε μια απόφαση που μπορεί να μετανιώσετε.
8. Μένουμε μαζί για χάρη των παιδιών
Για τους γονείς, ένας χωρισμός δεν αφορά μόνο δύο ανθρώπους – αλλάζει ολόκληρη την οικογένεια. Ο φόβος να μη διαταράξουν τη ζωή των παιδιών οδηγεί πολλά ζευγάρια στο να μείνουν μαζί, ακόμα κι αν η αγάπη έχει πια σβήσει. Ωστόσο, και τα παιδιά νιώθουν την ένταση, και η παραμονή μαζί με κάθε κόστος δεν τα προστατεύει πάντα.
9. Αποφυγή της ευθύνης
Δεν είναι ασυνήθιστο να περιμένετε τον άλλο να κάνει το πρώτο βήμα για χωρισμό. Έτσι δεν είστε εσείς εκείνοι που «διέλυσαν τη σχέση». Αλλά αυτή η καθυστέρηση μπορεί να τραβήξει επ’ αόριστον, παρατείνοντας μια κατάσταση που δεν βοηθά κανέναν να εξελιχθεί.
10. Απλώς δεν είστε ακόμα έτοιμοι
Μερικές φορές, ο πιο ειλικρινής λόγος είναι ότι δεν είστε ακόμη έτοιμοι. Η σκέψη να φύγετε μοιάζει πολύ μεγάλη, πολύ ξαφνική, πολύ επώδυνη. Έτσι, μένετε – μέχρι η ζυγαριά να γείρει προς την άλλη πλευρά.
Πότε, λοιπόν, είναι η ώρα να φύγετε;
Μόνο εσείς μπορείτε να το απαντήσετε αυτό. Το να κατανοήσετε τι είναι αυτό που πραγματικά σας κρατάει σε μια σχέση είναι το πρώτο βήμα προς τη διαύγεια. Το να μένετε από φόβο, ενοχή ή συνήθεια δεν οδηγεί ποτέ σε μακροπρόθεσμη ηρεμία – ούτε για σας ούτε για τον σύντροφό σας. Κάποια στιγμή, το να επιλέξετε το δικό σας καλό γίνεται η πιο ουσιαστική και αγαπημένη απόφαση που μπορείτε να πάρετε – για όλους όσους εμπλέκονται.