Της Εύης Σπανού
“Κλείνεις τα μάτια και δε σκέφτεσαι τίποτα άλλο. Μόνο να φτάσεις κάτω. Δεν έχεις ούτε άγχος ούτε ρίγη. Μια απάθεια τη στιγμή που πέφτεις.”, Μαρία Μαρίνου, ΕΠΟΠ Λοχίας.Οι καταδρομείς – αλεξιπτωτιστές της 1ης ΜΑΛ στην Κρήτη δεν έχουν ανάγκη να μάθουν ιστορία. Επέλεξαν να γίνουν αλεξιπτωτιστές προφανώς επειδή την γνώριζαν καλά και θέλουν να την υπερασπιστούν.“Η ψυχή των Ειδικών Δυνάμεων είναι λίγες εκατοντάδες επίλεκτοι μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί με υψηλή νοημοσύνη, κρύο αίμα, χαμηλό κέντρο βάρους, ύψος συν/πλην 1,70, σίγουρο πάτημα, καλή μέση και μυϊκή δύναμη. Αυτοί είναι οι δολιοφθορείς, εκτελεστές, κατάσκοποι και επικεφαλής των αποστολών αυτοκτονίας.” αναφέρει ο Δ.Χαριτόπουλος στο βιβλίο του “Ημών των Ιδίων”.
Χανιά. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 9 το πρωί και το Onalert.gr κατευθύνεται προς το στρατόπεδο “Αποστολάκη” στο Μάλεμε. Λίγο πριν την άφιξή μας στην 1η Μοίρα Αλεξιπωτιστών, η ξενάγησή μας άρχισε από το “Γερμανικό πουλί”.
Την παρουσία των Ναζί στην Κρήτη αποκαλύπτει πρόδηλα το μνημείο βαρβαρότητας που βρίσκεται στη διαδρομή για το στρατόπεδο. Αν και μερικώς κατεστραμμένο λόγω ισχυρής καταιγίδας, το “Γερμανικό πουλί”, ασυντήρητο και ξεχασμένο, παραμένει εκεί, ώστε να θυμίζει τα δύσκολα χρόνια που βίωσαν οι Έλληνες κάτω από την απειλή των Ναζί.
“Το να φορέσει κάποιος τον πράσινο μπερέ, είναι κάτι περισσότερο από τιμή. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά τη σημασία του και την αξία του. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την αποστολή που αντιπροσωπεύει, τις θυσίες που απαιτεί. Θυσίες που δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα. Μόνο πόνο, ταλαιπωρία, κίνδυνο και πολλές φορές θάνατο. Αλλά και δόξα. Δόξα που μένει συνήθως μέσα στην “κοινότητα” των “πράσινων μπερέ”, εκμυστηρεύτηκε στο Onalert.gr o Διοικητής της 1ης ΜΑΛ Χανίων, Αντισυνταγματάρχης Κωστάκης Νίκος.
Η Αντωνίου Χρυσούλα, ΕΠΟΠ Δεκανέας, διηγήθηκε στο Onalert.gr τη δική της ιστορία, μέχρι να φτάσει τις 29 πτώσεις. “Την προκήρυξη ακολούθησαν συνεντεύξεις, τεστ και εξετάσεις μέχρις ότου μπήκα στις Ειδικές Δυνάμεις.
Στη συνέχεια παρακολούθησα στο ΚΕΑΠ (Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου) στη Ρεντίνα το Σχολείο των Καταδρομών. Βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης είναι ο τρόπος προσγείωσής μας και απομάκρυνσης από το σημείο πτώσης. Άγχος υπάρχει πάντα. Ειδικά όταν εσύ ο ίδιος δεν έχει πραγματοποιήσει πτώση. Όμως, δεν είναι κάτι δύσκολο. Ακολουθείς πιστά τις οδηγίες που σου έχουν δώσει, ανοίγεις τα μάτια και πέφτεις. Αρκεί να το θέλεις.”
Ορκισμένος “Ανθυπολοχαγός”, ο Παντελόπουλος Θεόδωρος, παρακολούθησε 1 χρόνο εκπαίδευση στη σχολή Πεζικού. Από εκεί, άλλο ένα μήνα στη Ρεντίνα στα “ΣΣΕΟΚ” (Σχολείο Στελεχών Όπλων και Ετέρων Κλάδων), 4 μήνες το Σχολείο Καταδρομών στη Ρεντίνα, ενώ ακολούθησαν τα Σχολεία Αλεξιπτωτιστών και Τεχνικής Αναρρίχησης. Σήμερα έχει συνολικά 9 πτώσεις.
Όπως λέει στο Onalert.gr, “Eίναι δύσκολο αυτό το βήμα. Ένα τόσο μικρό βήμα αλλά οδηγεί στο κενό. Και για να το κάνεις πρέπει να έχεις “γερά νεύρα” και αποφασιστικότητα μεγάλη. Αυτοί που τα διαθέτουν ονομάστηκαν “Έλληνες Αλεξιπτωτιστές”.
“Από όσους παρουσιάζονται με τη φιλοδοξία να γίνουν κομάντο, συνήθως μένουν οι μισοί. Στις πρώτες κιόλα μέρες φεύγουν αυτοί που δεν αντέχουν, άλλοι κόβονται για λόγους υγείας και κάποιοι θα αποχωρήσουν από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια των ασκήσεων”, αναφέρει ο Διοικητής της 1ης ΜΑΛ στο Μάλεμε Χανίων.
Δεν είναι πολλά τα εφόδια που χρειάζεται κάποιος για να καταταχθεί στους Καταδρομείς. Το θάρρος και η υπομονή είναι τα βασικότερα. Η θέληση, παρ’ όλα αυτά έρχεται πάντα σε πρώτη μοίρα.
Η καλη φυσική και σωματική κατάσταση είναι απαραίτητη για τους αλεξιπτωτιστές, κληρωτούς και στελέχη. Μέσα στα πλαίσια της εκπαιδεύσεώς τους, διανύουν σε καθημερινή βάση από 8 έως 12 χλμ, ενώ την πρώτη εβδομάδα της κατάταξής τους αρκούνται στα 6 χλμ.
Ο ορεινός αγώνας, η αναρρίχηση – καταρρίχηση με το λεγόμενο “fast rop” ή “top rop” αλλά και ο στίβος εμποδίων είναι κάποιες από τις δραστηριότητες που περιλαμβάνει η εκπαίδευση των αλεξιπτωτιστών.
Σε ένα σημείο του στρατοπέδου υπάρχει ένας τσιμεντένιος πύργος 18 μέτρων, στον οποίο οι εκπαιδευόμενοι διδάσκονται διάφορες μεθόδους αναρρίχησης και καταρρίχησης. Υπάρχουν ειδικές υποδοχές σε όλο το μήκος του τοίχου, οι οποίες χρησιμοποιούνται έτσι ώστε να αποφεύγεται η χρήση σχοινιών.
Ο στίβος αποτελείται από 6 εμπόδια, τα οποία πρέπει να περάσει ο εκπαιδευόμενος. Έλξεις, μέτρα προς έρπειν, χειροβάδιση είναι μερικά από τα καθημερινά εμπόδια, τα οποία ο κάθε εκπαιδευόμενος καλείται να αντιμετωπίσει, παλεύοντας με το χρονόμετρο και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Τα πιο δύσκολα εμπόδια είναι σκόπιμα τοποθετημένα στο τέλος του στίβου, ώστε να διαπιστωθούν οι ικανότητες, η αυτοπεποίθηση και η θέληση των ήδη κουρασμένων εκπαιδευομένων. Το πέρασμα αυτών των εμποδίων απαιτεί ένα συνδυασμό φυσικής δύναμης, συνεργασίας, ισορροπίας και ψυχικής δύναμης.
Οι πτώσεις μπορούν να γίνουν είτε με στρατιωτικό αεροπλάνο τύπου C- 130 είτε με Chinook. Η Μαρία Μαρίνου, ΕΠΟΠ Λοχίας, έχοντας ολοκληρώσει με επιτυχία τα Σχολεία Πεζικού και τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών, μίλησε ανοιχτά στo Onalert.gr για την μέχρι τώρα εμπειρία της. “Μετά από ένα χρονικό διάστημα, το να κάνεις πτώση σου φαίνεται ρουτίνα. Υπάρχει μεγάλη ευθύνη όταν καλείσαι να εκπαιδεύσεις άλλα άτομα, όμως αν ακολουθήσεις πιστά τις οδηγίες, θα εκτελέσεις το άλμα με επιτυχία. Πάντα όμως προσέχεις για την προσωπική σου ασφάλεια.”
Στελέχη της 1ης ΜΑΛ Χανίων που εδρεύει στο Μάλεμε, σε συνεργασία με Αμερικανικά στελέχη του στρατού πραγματοποίησαν πτώση από Αμερικανικού τύπου αεροσκάφος με τη χρήση ελληνικών αλεξιπτώτων ενώ τιμητικά τους δόθηκε η αμερικανική πουλάδα.
Όπως μας ενημέρωσε ο Υπολοχαγός Γεωργιάδης Ορέστης, μετά από 31 πτώσεις “ο άνθρωπος γίνεται ανθεκτικός και ωριμάζει. Κάθε πτώση είναι και μια δοκιμασία, ειδικότερα αν είναι ελεύθερη πτώση. Άγχος υπάρχει όταν υπάρχει άγνοια. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Γι’ αυτό οι επικείμενοι αλεξιπτωτιστές χρειάζεται να υπακούουν στις εντολές των εκπαιδευτών τους.”
Το να καταταγεί κάποιος στις Ειδικές Δυνάμεις και να του απονεμηθεί ο πράσινος μπερές αποτελεί ιδιαίτερη τιμή, για κληρωτούς στρατιώτες και στελέχη. Με την ολοκλήρωση των 30 αλμάτων τους δίδεται η αστεροπουλάδα, ενώ στα 60 άλματα, η τιμητικότερη όλων, δαφνοπουλάδα.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, οι Ειδικές Δυνάμεις, έχουν κατορθώσει να κερδίσουν πολλά χρόνια τώρα την απόλυτη εμπιστοσύνη και εκτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Oι “πρασινοσκούφηδες” που σήμερα υπηρετούν αλλά και οι περισσότεροι απ’ όσους έχουν ολοκληρώσει τη θητεία τους, διακρίνονται από θάρρος, υπομονή και ταχύτητα λήψης αποφάσεων.
