Οι φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Μάνου, του μεγάλου Έλληνα δημιουργού της διασποράς, αναδεικνύουν την Ελλάδα που έχει πλέον χαθεί, την ελληνική επαρχία και τους ανθρώπους της, τη δεκαετία του 1960.
Με τις μαγικές του εικόνες ο Μάνος μας καλεί συνοδοιπόρους στα απομακρυσμένα χωριά και νησιά της Ελλάδας του ’60 όπου άνθρωποι φτωχοί και αγέρωχοι, μέσα σ’ ένα σκηνικό αγροτικής απλότητας και γαλήνης, δίνουν με αξιοπρέπεια τον αγώνα τους για επιβίωση προσηλωμένοι σ’ έναν τρόπο ζωής απαράλλακτο για αιώνες.
Στις φωτογραφίες του αποκρυσταλλώνονται εφήμερες καθημερινές στιγμές, με λιτό και αυστηρό ύφος, αλλά και με τρυφερότητα, χωρίς ρητορικά σχήματα.
Από το 1963 ο Μάνος είναι μέλος του διεθνούς πρακτορείου Magnum Photos.
Φωτογραφίες του συμπεριλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές σημαντικών ιδρυμάτων όπως του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης, του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου, του Μουσείου Καλών Τεχνών του Χιούστον, της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού, του Μουσείου Τέχνης Chrysler στο Νόρφολκ, του George Eastman House στο Ρότσεστερ, του Μουσείου Τέχνης της Ατλάντα καθώς και του Μουσείου Μπενάκη.
“Όταν είδα αυτή τη φωτογραφία του 1947 το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι το κοριτσάκι έχει στα χέρια του όλη του ζωή και είναι ευτυχισμένο. Το κοριτσάκι βρέθηκε από την αποστολή της Unicef, στο χωριό Οχιά Λακωνίας, κατά την περίοδο του εμφυλίου. Εκείνη και η γιαγιά της ήταν οι μόνοι κάτοικοι του χωριού που επέζησαν. Οταν πήρε τα μεγάλα αγορίστικα παπούτσια που βρέθηκαν πανηγύριζε για ώρες. Το όνομά της μικρής, Ελευθερία”.
